Hayatıma Gelen Güncellemeler

Hayatıma gelen güncellemeler

Rutinlerimin dalgalandığı, dönemlik rutinlerimin oluştuğu, günlerin hızla gelip geçtiği bir sürecin içinden çıktım. Çıktım diyebiliyorum, çünkü artık yerleşmiş rutinlerime geri dönebildim. Son üç-beş ayda hayatımda büyük değişimler oldu. Bu değişimlere uyum sağlamaya çalışırken üretmek şöyle dursun, bazen en basit şeyleri tüketmeye bile halim kalmadı. Ne yaparsam yapayım, sinir sistemim bir anda sihirli bir değnek değmiş gibi sakinleşmedi. En ufak şeye tahammülüm kalmadı; yorgun, bitkin, dağılmış hissettiğim bir dönemdi.

Ama bu anlattıklarım sadece olumsuzluklardan ibaret değil. Bazen olumlu yaşam deneyimleri de stres yaratır. Üst üste geldiğinde ise o tatlı yorgunluklar, büyük ve yorucu birer yük hâline gelebiliyor. Ülkemizdeki gündemin de son aylarda oldukça sarsıcı olması, bu tatlı stresleri regüle edebileceğim alanların daralmasına neden oldu.

Velhasılkelam, şimdi buradayım. Kelimelerim var, cümlelerim var. Sonrası ne olur bilmiyorum ama bu kez kendime şunu söylüyorum: Bloğumla kurduğum ilişki artık “haftada bir yazı, iki haftada bir mutlaka paylaşım” gibi kurallı bir düzende ilerlemeyecek. Çünkü plan yapınca, o planın dışına çıkmak daha çok zorladı beni. Aksamalar, dönmeyi zorlaştırdı.

Hayatımdaki en büyük değişimlerden biri, yaklaşık sekiz yıldır içinde olduğum Deneyimsel Oyun Terapisi sürecinde hedeflediğim noktaya gelmek oldu. Artık Profesyonel Düzey Deneyimsel Oyun Terapisi Uygulayıcısıyım. Bu sürecin bana öğrettikleri, yaşattıkları tarif edilemez. Son mülakat sürecinde her ne kadar hazır olsam da kaygı ve heyecan iç içeydi. Mülakat olumlu sonuçlandı ama ben, ne hissedeceğimi bilemeden öylece kaldım. Şimdi mutlu, gururlu ve içtenlikle keyifliyim.

Bu mülakat, tam da 6 yıldır tek başıma yaşadığım evden taşınmadan sadece birkaç gün önceydi. Taşınmak... Danışanlarıma hep stresli bir süreç olduğunu söylerdim. Şimdi bir kez daha haklı olduğumu iliklerime kadar hissettim. Kitaplarımı kolilere sığdırmaya çalışırken defalarca sordum kendime: Bu işin sonu nereye varacak?

Şimdi kedim ve ben, hayatımıza yeni bir eşlikçiyi dahil ettik. Tek kişilik yaşamdan, birlikte bir hayata geçiyoruz. Ne kadar çok istenen, beklenen bir şey olsa da uyumlanmak kolay olmuyor. Ufak tefek çatışmalar, yorgunluklar, iniş çıkışlar, hepsi bu geçişin cilvesi.

Arka planda hâlâ çözülmemiş, beni zorlayan pek çok şey var. Bu yazıyı yazarken sihirli bir şekilde uçup gitmediler. Varlar, var olmaya da devam edecekler. Ama benim onlara bakışım, onları taşıyışım, onlarla kalma biçimim değişti. Şimdi, buradayım. Bedenimdeyim. Burada kalmak için çabalayacağım. Çıkarsam da ne yapalım, yeniden regülasyona çıkan yollar keşfederiz.

Bu yazı da benden bir parçaydı.

Keyifle, adaletle, huzurla, hak ve hukukla, güvenle kalın.