Yasla temas eden herkesin kendi içinde yürüdüğü bir yolculuk var. Bu yazı, o yolculuğun kenarında durup hem tanıklık ettiklerime hem de içimde sessizce büyüyenlere dokunan bir anlatı. Bazen kelimeler, yaşananların ağırlığını taşıyamasa da en azından eşlik edebilmenin bir yolu oluyor.   Hiç aramadığı bir saatte arayanın telefonunu rastgele açmakla başlayan, hızla geçip gidilen yollar var. O yollardan gidildiğinde değişen hayatlara tanık olmak, onlara eşlik etmek var. Ne oldu?

Okul hakkında konuşmayan çocuklar var…Ebeveynlerini hafiyelik yapmaya zorlayan, zaman zaman tedirgin eden; “Bugün okulda neler yaptın?”...

sorumluluk 18 yaşında hâlâ odasını toplamayan,17 yaşında kirli çamaşırlarını sepete bile atmayan,16 yaşında telefonunun şarjını bile...